Mahur Beste 2. Sayısıyla bir kez daha karşımızda! Heyecanla ve dolu dolu bir sayıyla bize bir “ses” ulaştırma niyetinde. “İsmail Turan’ın” Genel Yayın Yönetmenliğini yaptığı dergide“Zeynep Rana” Yazı İşleri Sorumlusu. Zihin işçiliği yapan editörlerimiz ise “Mehmet Açıkgöz, Demet Haksever, Kevser Evsen”.  Mahur Beste olarak bize kıymet veren tüm dostlarımızı selamlıyor ve sayımızın içeriğini takdim ediyoruz.

“Hoş geldin yeni gün! Hoş geldin bahar. Söğüt dalının yeşili, göğün berrak mavisi, ciğerlerimizi dolduran sevinç hoşgeldiniz! Karın altından çıkan kabarmış ve yumuşacık toprak, toprağa düşen tohum, tohumu çatlatan sancı, sancıyı delen filiz…Hepiniz birden hoşgeldiniz. Denizin pırıltısı, kapalı gözlerimden kalbime işleyen bir bahar tınısı evet o bahar tınısı… Mahur Beste’nin yeni şarkısı sen de, sen de hoş geldin!

Ey haykırış! Ey sarsılış ve dalgaların ardından üstümüze sinen dinginlik. Ayağa kaldırırcasına gel! Dolu dolu gel, rüzgarla gel, yağmurla gel, aşkla gel. Ey seslerin ahenkli buluşması, kısık seslere su saç da gel!

Geldik! Dopdolu geldik. Heyecanla geldik. Heybemizde rüzgar da var, güneş de. Yağmur da var, aşk da. Heybemiz ülkemizin mozaiğinin ahenkli buluşması. Heybemiz seslerin “hakim olmak için” değil, buluşmak, tamamlamak ve sımsıcak bir yelpazenin parçası olmak için birleştiği örgü. Örgümüzü sırtımıza atarken bizi neler mi karşılıyor?

Bu sayıda dosya konuğumuz “Selim İleri” bizi karşılıyor. Mahur Beste olarak Selim İleri’nin edebiyat dünyasına sunduğu katkıyı inceledik. Oldukça dolu dolu olan dosyamızın Selim İleri’ye dair bir ışık sunmasını ümit ediyoruz. Ayrıca yakın zamanda aramızdan ayrılan hocaların hocası “Orhan Okay” ı da anmayı vefa borcu bildik. Sizleri Orhan Okay’ın kızının, öğrencilerinin, sevdiklerinin hafızalarına bıraktığı izler bekliyor. İz bırakmak mühim.

Ve 2. Sayımızda “yol arkadaşımız” olan birbirinden kıymetli nice öykü, şiir, denememiz var. Dergimize “ses verenler” kimler mi?

“Selim İleri” dosyasında ses verenlerimiz şu şekilde: Prof. Dr. Oktay Yivli – “Selim İleri ve Anlatmanın Hazzı” dedi. İbrahim Yardımcı – “ Kalabalığın Ardındaki Hüzün” ü araladı.Şeyda Koç – “Yalnızlığın Çoğalan Sessizliği” ni paylaştı. Derman Burcu Çetin – “Selim İleri’nin ‘Gelinlik Kız’ Öyküsü Üzerine Sohbet” etti bizlerle. Ceren Akgün – “Telaşlı Bir Kalabalık İçinde Yalnız Bir Yazar: Selim İleri” dedi.  Kevser Evsen – “Selim İleri’de İmgelerin Hüzün Şarkısı: Ayışığı” nda bizleri dolaştırdı. Ve Ayla Yılmaz – “İşte Bir Gün Daha Hatıra Oldu” diyerek sesimize ses kattı.

Öyküleriyle bize ses verenler yazarlarımız:

Eda Tezcan – “Çağırın Özür Dileyeceğim”

Yılmaz Yılmaz – “Sevme Yanarsın”

Osman Koca – “Örenname”

İsmail Döver – “Eşsiz Patik”

Hande Orhanoğlu – Umut Adına

“Orhan Okay” dosyasında ise Yeliz Okay – “Aslolan Bir Avuç Toprak” dedi. Turgut Karabey – “Hocam Orhan Okay’a Dair” diyerek hocamızı yad etti. Yrd. Doç. Dr. Fikret Kılıç –“Sözün Efendisi, Edebiyatın Beyi Orhan Okay” dedi. Doç. Dr. Abdullah Arslan – “Koca Molla’nın Pek Bilinmeyen Birkaç Yönü” ile Orhan Okay’ı tanıttı. Yrd. Doç Dr. Cem Şems Tümer – “Hocaların Hocası Orhan Okay’ın Ardından” bizlere bir kapı araladı. Hasan Denizli – “Prof. Dr. Orhan Okay, Bir Karakter Heykeli” diyerek bir şahsiyet oluşturma sanatına değindi. Doç Dr. Bahriye Çeri Alemdar “El- Firâk Âh El Firâk Âh El-Firâk” derken ayrılığın acısını kalbimize duyumsattı. Yrd. Doç Dr. Ali Yıldız – “ Orhan Okay’ın Ardından” dedi.Prof. Dr. Mukim Sağır “Hocam Orhan Okay” isimli yazısıyla aramızda ve Doç Dr. Orhan Aktepe “Orhan Okay Hakkında” diyerek kıymetli hocamıza vefasını dile getirdi.

Şiirleriyle bize bizi hatırlatan dostlarımız şu şekilde:

İsmail Turan – “Güzelleme”

Hatice Kübra Öktem – “Gelincik”

Tan Doğan – “Bir Şairin Kurtuluş Günü”

Ayşe Arıkan – “Atıf”

M. Kaan Büyükservi – “Şarkı”

Cem Usman – “Boşluk”

Haydar Egesel – “Kuş Uğrayışı”

Hakkı Aytaç – “Redakte Ölümler-1”

Rıdvan Çevik – “Bülbül Güle Aldanır Mı?”

Hatice Kara – “Yitik Cennet”

Dergimizin 2. sayısında çevirisiyle Muhsin Hafız Çakıroğlu aramızda ve Mahmud Derviş Filistin’in “Ben Yusuf’um Babacığım” şiirini çevirdi. M. Cemal Issı da “Felsefi Şiir, Baudelaire ya da Senneville’in ‘Teslim Olmuş Promethee’si” diyerek dergimizde yer aldı.

Hatice Kara hoş bir sinema incelemesi yaptı. Ve “Ben- Hur; Marvel’in Sinemalarına Karşın Yeni Yüzyılda İsa’nın Doğuşu” dedi.

Başka incelemeleriyle dergimizi zenginleştirenler de var. Doç Dr. M. Abdullah Arslan “Mehmet Akif’in Hayatından Kesitler -2” ile Akif’i andı. Neslihan Alpagut – “Can’ıyla Canan’ıyla Şiirden Gelen Romancı: Halide Nusret” dedi. Kübra Kılın – “Nar Ağacı Üzerine” yazdı.  Mustafa Uçurum- “Prof. Dr. Mahmut Kaya’nın Şiirsel Duruşu” diyerek tatlı bir üslupla Mahmut Kaya’yı inceledi. Dr. Cengis T. Asiltürk “Yönetmenler: Hikaye Anlatıcılığı Sanatının Yeryüzü Çocukları” ile sinema- hikaye ilişkisini ele aldı.

Makaleleriyle dergimize ses veren eserler de şu şekilde:

Bilgin Güngör – “ Halk Şiiri ve Sanatsal Şiirde Tabiat İmgelerinin Devingenliği / Durağanlığı”

Duygu Bingöl- “Hüsn-ü Aşk’ta Efsanevi Kuşlar”

Samet Azap – “Kazak Toplumun Gelecek İnşaasını Oluşturan Bir Bilge: Abay Kunanbayev”

Ozan Kolbaş – “ Tarihe Düşürülen Tarihler”

Ve deneme türünde dergimizi düşünce eteğinde dinlendiren eserlerimiz de bulunuyor. Hasan Aktaş’ın “Sakal Özgürlüktür, Bir Felsefedir ve Sakalda Keramet Vardır” eseri denemede özgün bir ses oluşturuyor. Rana İslam Değirmenci – “Dilin Ucunda Mıhlandı Kelimeler” eserini yazdı. Kıymetli yoldaşımız Zeynep Rana “Yüzündeki Giz” ile aramızda. Birgül Temur –“Bahar Gazeli” diyor. Ve “İlkyaz Umudu” eseriyle Demet Haksever baharın ışıltısıyla kalbimizi tıklatıyor.”

Dergimizde yer alan veya bu sayıda yer almayıp dergimize eser gönderen tüm dostlarımıza ve sizlere, bize “kıymet” verip okuyan can yoldaşlarımıza selam olsun! Selam ve sevgiyle yine buluşmak üzere…

Özet Not:  Dostlarımıza “insan” ayırmadan dergimizde herkesin yer alabileceğini belirtmek istiyoruz. Bize gönderilen her emeğe saygımız sonsuz. Ve tüm eserleri titizlikle inceleme gayreti içindeyiz. Kusurumuz, noksanımız olursa affola. Elbette her gelen eseri alamayacağız ama bunun umutlarınızı asla kırmamasını tekrardan belirtmek istiyoruz.

Dergimizi sosyal medya hesaplarından takip edebilir ve 0542 587 49 52 numaradan temin edebilirsiniz. Dergiyi temin edeceğiniz iller ve kitabevleri sosyal medya hesaplarında yayınlanacaktır.

Dergimize eser göndermek için mail adresi: mahurbeste.0606@gmail.com

Yılmaz Güney’in 1971 yılında senaryosunu kendi yazıp yönettiği sinema filmi Umutsuzlar 3.Adana film festivalinde en iyi yönetmen, en iyi senaryo ve en iyi erkek oyuncu ödüllerinin alarak dönemin en çok konuşulan filmlerinden birisi olmuştur. Hatta o dönemde içinde aşkı diri tutan babalar; kızlara Çiğdem(Filiz Akın) erkeklere Fırat ismini vermişlerdir. Şu an kırklı yaşlarda bu isimlere sahip olanlar ihtimal buradan esinlenerek isimleri konulmuştur.

Film insanın içinin kıyım kıyım eden keman sesinin ardından Selva Erdener’in

tüm insani yanlarımızı ortaya çıkaran sesiyle umutsuzların hikayesini seslendirir.

Umutsuz gönlüm kırık

Umutsuz boynum bükük

Umutsuz dünyam kara

Bahtım kara, bağrım yanık

Emek sinemasında oturduğunuz yerde hala naif bir kalp taşıyorsanız gözlerinizden yaşlar birer ikişer düşmeye başlamıştır. Konuşma replikleri olmadan film çekmenin zorluklarını size anlatmaya kalkarlarsa sakın inanmayın. Keman sesinin telleri gözlerinizden tutar sizi iki bakışın ortasına öyle yerleştirir ki hangi yöne gideceğinizi şaşırırsınız. Kabadayı Fırat’ın ve balerin Çiğdem’in göz göze geldiği sahneyi izlersiniz, yaratıcının bu sahneyi sonsuz tekrar etmesini istersiniz. Leyla’sını aramaya koyulan Mecnun’un arama ilanları yapıştıracağı bir yer yoktur çölde, umutsuzların imkânsız aşkı için her yer ilan doludur oysa. Afrika çiğdeminin rengini avucunda yaşatmak için bir Fırat’ı kurutursun yine de kupkuru bir ayrılık kalır ortada.

12 Mart muhtırasının verildiği sosyal karmaşa içinde olan ülkede filmler hep mutlu sonlarla bitiyordu. Halk hayatta karşılığını bulmadığı hayalleri sinema perdesinde görmek istiyordu. Bu sebepten mütevellit prodüktörler ve yönetmenler hep mutlu sonla bitiriyorlardı filmleri. Umutsuzlar, bu süreçte mutsuz sonla biten ilk senaryo özelliğini taşır. İleride çekilecek mutsuz sonla biten filmlere zemin hazırlayan bir yapımdır. Tüm gerçek aşklarda da kahramanlar onulmaz acılar çeker, hiçbir zaman kavuşma senaryosu yazamaz ve çekemezler. Bitmeyen hikâyeler yarıda kalmış hikâyelerdir…

Çiğdem geçmişi unutup kendine yeni bir hayat kurarak Fırat’ı unutmaya çalışsa da her gün gazete sayfalarında ölüm haberinin olma ihtimalinin ızdırabını çekmektedir. Her manşete bakarak kendini yavaş yavaş öldürmektedir sanki.  Çiğdem’in dilinden yer altı dünyasının korkulan kabadayısının aslında içinde büyük bir dünya taşıdığını şöyle anlatır:

“Onu ilk gördüğüm günü hatırlıyorum. hep bu koltukta otururdu. aylar böyle sürüp gitti. hergün gelen isimsiz gülleri hep o gönderirmiş. artık ona iyice alışmıştım. sahneye çıkar çıkmaz gözlerim onu arardı. sonra birgün gül gelmedi o da gelmedi. ertesi gün ve daha ertesi gün gene yoktu. sonraki gün güller geldi ama o gelmedi. ona öylesine alışmıştım ki dayanamadım soruşturdum. aylarca gelip giden sessiz ve sıcak bakışlı adamım kimdi? iki gun sonra öğrendim hastanedeymiş. sırtından üç kurşunla vurmuşlar. kimliğini öğrenince şaşırdım, meğer bizim sessiz ve sıcak bakışlı adamımız istanbul’un gayrı meşru bütün işlerini çeviren büyük Fırat’mış. hastaneye ziyaretine gittim. sevinçten gözleri doldu.

günler sonra uslu bir çocuk çekingenliğiyle oyuna geldi. kendisini aradığım için çok mutlu olmuş, teşekkür etti. ben onun hayatında devamlı kanayan kırmızı bir gülmüşüm.
konuşurken utanıyor, yüzü kızarıyordu. hiç güldüğünü görmedim. sanki yüzünde geçmişin bütün kederlerini taşıyordu. günler geçtikçe onsuz edememeye başladım. o benim için vazgeçilmez, uzağında yaşanılmaz bir hale geliyordu. birgun beni anasına götürdü. anası çok sevdi beni. boynuma sarılıp ağladı. “yavrum bu deli herife sahip çık, onu kurtarırsan sen kurtarırsın” dedi.

her an ölümün eşiğinde bir adamdı. belinde silahı, her an vuruşmaya hazır, ölüme hazır yaşıyordu. yaşadığı hayat onu her an benden alıp götürebilirdi. onu kurtarmak, onu yaşatmak zorundaydım. benim hüzünlü ve kederli sevgilim ölmemeliydi. su testisi su yolunda kırılmamalıydı. kollarının sıcağında bir ömrü beraber bitirmeliydim.

kırları, tahta masalı kahveleri severdi. ömrü hapislerde geçmiş, insanların hep kötü yanlarını görmüş. bazen ona çocuk masalları anlatırdım. gözlerini benden ayırmaz, sessiz, uslu, saatlerce dinlerdi. birgün bana “senin masallarındaki iyi insanlar nereye gitti?” dedi. hâlâ yaşarlar dedim. “ben hiç görmedim” dedi.

hiç bitmeyecek sandığımız mutlu günlerin ardından acılı günler geldi. yokluğuna alışmak zordu. bu acıya dayanmak onu unutmak zorundaydım. aylar türlü sıkıntılarla geçti, onsuzluğa tam alışırken, yeniden dönmesi bütün hayatımı alt üst etti. şimdi ne yapacağım bilemiyorum.”

Fırat, 467 günün sonunda Çiğdem’in unutulmadığını göstermek için onu evine götürür. Duvarlarda devasa fotoğraflarla karşılaşır. Resimler kurşunlanarak delik deşik hale gelmiştir. “Sen gideli çok oldu. Çiğdem sen gideli 467 gün oldu her kurşun deliği bir gün içindir. Niye kurşun? Söküp atmak kurtulmak için belki, lakin gördüm ki seni öldürme çabası boşmuş SEN ÖLMEZMİŞSİN”

Kan, barut ve korku aynadaki görüntüsüne ateş eder. 40 aynadır parçalıyor, kudretli güçlü Fırat’ı öldürüyordur kendince. Maddede bir anlam ifade eden gücü 40 ayna sonunda yenmeyi başarmış. Aynada ki aldatıcı görüntünün aşkın karşısında biçare düştüğünü anlamış. Büyük karar vermiştir. “silahımı alırsan, inan olsun ölürüm, ama ben aşkınla ölmek istiyorum” diyen kabadayı Fırat silahından vazgeçerek şairleri yazılacak bir “an” bırakmıştır.

Didem Madak’ı şiirlerinde bu ”an”ı yazdığını ifade eder. Fırat; ya silahı ya da aşkı seçmek zorundadır. Sonunda aşkı seçer ama vurulur. Ben şiirimde Fırat’ın vurulduğu anı yazmaktayım der. Bu sahne filmin son sahnesidir. Fırat gibi sevmek zordur aşk için tüm ihtimalleri geride bırakmak her babayiğidin harcı değildir. Kıyamete en yakın bizken aşkı kelimelerle anlatmak zor geliyordu insana. Gerçek aşk bedenimize ve ruhumuza kement vuran tüm nesnelerden azade olma ve terk ediş hikâyesidir.

Hayret makamını terk etmeye hazırsan gel bizimle.

“Âşıklarla başa çıkacak gücün yoksa eğer;*
Aşka öyleyse ne diye hayret ediyorsun, etme.”

Bizleri iyilik etrafında buluşturana şükürler olsun.

Hayal Bilgisi artık "Edebiyat ve İyilik Dergisi" olarak yoluna devam ediyor.

İlk kez bir dosya hazırladık dergimiz için. 15 Temmuz'u konu alan 32 eser yer alıyor Hayal Bilgisi 22'de. Darbe girişimini ve direnişi konu alan şiirler, öyküler, anılar, denemeler...

Ayrıca 15 Temmuz öncesi yayına hazırlanan 33 şiir ve öykü de dergide yerini alıyor.

Hayal Bilgisi 22'de toplam 65 yazar ve şairin eseri yayınlandı.

Darbe girişimi esnasında ve sonrasında yazar ve şairlerin sosyal medya paylaşımlarını derleyerek Mevzubahis bölümünde yayınladık. 20 edebiyatçının darbe fikirlerini bu alanda yayınladık.

Tarihe not düşen bu sayıya emek veren editörlerimizden Arif Onur Solak'a teşekkür ederiz.

Bu özel sayıya bu özel kapağı çizen Ahmet Uzn kardeşimize, hem kapak/afiş hem de içeriği tasarlayan Yunus Ünsal kardeşimize teşekkür ederiz.

GÖRME ENGELLİLER İÇİN ŞİİR

Bu sayıdaki iyilik projelerimizden biri Levent Albayrak kardeşimize ait. Görme engelliler için braille alfabesi ile şiir yazdı. Kabartma harflerle hazırlanan şiiri, dergiyle birlikte dostlarımıza göndereceğiz. Siz dostlarımız da bu şiirleri görme engelli vatandaşlarımıza ulaştıracaksınız. Hayal Bilgisi'nin sloganı haline gelen "Hazırlan İyi İnsan" başlıklı şiiri görme engellilere ulaştırmış olacağız. Bu projenin, engelli kardeşlerimize karşı bir farkındalık oluşturmasını ümit ediyoruz.

15 TEMMUZ AFİŞİ

Ahmet Uzun'un 15 Temmuz'un simgesi haline gelen anları resmettiği afişimizde, 240 şehidimizin isimlerini yayınladık. Sponsor bulmamız halinde bu afişi, dergi sayısından fazla bastırıp, çeşitli yerlerde dağıtımını yapmak istiyoruz. Kahramanlarımızın isimleri ve kahramanlıkları her birimizin evinde, iş yerinde asılı olsun diye... Mevcut abonelerimize ve yeni abone olacaklara afiş ücretsiz gönderilecek.

İYİLİK ATÖLYESİ

İyilik Atölyesi sayfalarımızda ilk kez Van ve Erciş dışına çıktık. Fuat Uçarkardeşimiz Manisa ve Bursa'daki çocukların hayallerini yazdıkları mektupları bize ulaştırdılar. Üç çocuğumuzun hayalini gerçekleştirmek için bu sayıda siz dostlarımıza çağrı yapıyoruz.

ZAFER MANİFESTOSU

Derginin önsözü bir zafer manifestosu. Kısa süre önce sosyal medya hesaplarımızdan paylaşmıştık. Şu ana kadar binlerce kişiye ulaşan bu metin, Hayal Bilgisi'nin ortak sesi olarak, ülkemizde kötü emelleri olan bütün odaklara karşı yazıldı.

SESLİ DERGİ

Dergimizin içeriğini hem okuyucularımız, hem de görme engelliler için seslendiren Semra Gülşen Çalışkan Gazioğlu ve Atillahan Erdağ'a teşekkür ederiz.

VAN/ERCİŞ KARTPOSTALLARI:

Erciş İnci Kefali Göçü konulu fotoğraf yarışmasında dereceye giren fotoğraflar ile Van Kültür ve Turizm İl Müdürlüğü'ne ait Van fotoğraflarını 22. sayımızla birlikte hediye olarak göndereceğiz. Destekleri için il müdürümüzMuzaffer Aktuğ ve Erciş Kaymakamlığı'ndan Evren Bingöl'e teşekkür ederiz.

ABONELİK:
Hayal Bilgisi'ne abone olmak için aşağıdaki hesaba 40 ₺ yatırabilirsiniz. İsim ve adres bilgilerinizi ise abonelik talebinizle birlikte ayse-cihat@hotmail.com adresine göndermeniz yeterli.

Hesap Bilgileri:
Ziraat Bankası Van Erciş Şubesi,Cihat Albayrak adına,
IBAN: TR090001000293460507025001
HESAP NO: 0293460507025001

Yeni abone olacaklara, her zamanki gibi, dergi, afiş ve kitaplardan oluşan hediye paketi ilk sayıyla birlikte ücretsiz olarak gönderilecektir.

Abone olmak ya da dergiyi toplu olarak temin etmek isteyenler Ayşe ya daCihat'a mesaj göndererek de bilgi alabilirler.

22. SAYIDA YER ALAN YAZAR VE ŞAİRLER:
Zeki Altın, Yalçın Ülker, Şeyda İpek, Süleyman Bozkurt, Sinan Gök, Samet Zenginoğlu, Nesibe Yıldız, Naciye Özkan, Mustafa Işık, Muammer Gül, Mert Bayram, M. Atilla Maraş, İsmail Gelegen, İbrahim Sarp Baysu, Havva Içöz,Hakkı Aytaç, Gülşen Çağan, Esra Sağlık, Ercan Ata, Emre Şen, Emine Muradoğlu, Emine Esin Arık, Elif Taş, Demet Genç, Büşra Nur Kayabaşlı, Buğra Taşova, Birgül Temur, Bayram Zıvalı, Banu Göçmez, Aytaç Ayna, Akın Akar, Ahmet Ahmet Mentes, Adige Batur --- 15 TEMMUZ: Yilmaz Sit,Uğur Ortaç, Tunay Özer, Şakir Kurtulmuş, Sezer Taş, Samet Saltık, Nur Kıyak, Mücahit Akıncı, Murat Soyak, Mimar Sinan Elter, Kevser Kılınç, Kevser Evsen, Hasan Ortakaya, Gülsüm Yıldırım, Fatih Kılıç, Fatih Budak, Erkan Terzi, Erdal Şahin, Dilan Adar, Cihat Şit, Cihat Albayrak, Ayşe Ünsal, Ayşe Gönenç, Ayşe Arıkan, Atillahan Erdağ, Arif Onur Solak, Ahmet Uğur Solak, Ahmet Kurbani, Ahmet Kanter, Ahmet Avcı

MEVZUBAHİS'TE SOSYAL MEDYA PAYLAŞIMLARI DERLENEN YAZARLAR:
Senai Demirci, Necip Tosun, Ünsal Ünlü, Abdullah Harmancı, Hüseyin Su, Cemal Şakar, Zeki Bulduk, Ercan Köksal, Beyaz Bulut Dergisi, Güray Süngü, Saliha Sultan, Mustafa Akar, Merve Koçak Kurt, Mahmut Bıyıklı, Ulvi Kubilay Dündar, M. Fatih Kutan, Selvigül Şahin, Hasan Bozdaş, Şakir Kurtulmuş, Aykut Ertuğrul

(İsim benzerliği nedeniyle yanlışlıkla etiketlenenler varsa şimdiden özür dileriz.)

* 22. sayıda yer veremediğimiz herkesten özür diler, kıymetli eserleri için teşekkür ederiz.

- Hayal Bilgisi bu sayıda da nitelikli metinlere daha çok yer verebilmek amacıyla 48 değil 56 sayfa olarak çıktı.

Nice sayılarda buluşmak ümidiyle.

Ayşe & Cihat

Antoine de Saint Exupery yaşadığı hayat onu bir şaheser olan Küçük Prens’i yazmaya doğru adım adım götürmüştü. Çocukluğunda evlerinin yanı başında havaalanı olması bütün gün uçakları izleyerek hayal dünyasını gökyüzüne kurmuştu. Hayatın şartları kendisini denizci yapsa bile, O hayalinden vazgeçmeyerek bir uçak pilotu olmayı başarmıştı. Toulouse ve Dakar arasında posta servisi yaparken Tunus’ta Sahra çölüne zorunlu iniş yaptı. Dört günlük kumlar arasında geçen maceradan sonra bir bedevi tarafından bulundu. Hayatın getirdiği bu tecrit dönemi hayatı tekrar sorgulamak için bir dönüm noktası oldu. İsminde yer alan Saint(Aziz) gibi gerçek manada bu makama ulaştı. II. Dünya Savaşı başladığında Fransa, Almanya’nın işgaline uğradığında ABD’ye gitmek zorunda kaldı. Exupery, ölmeden çok kısa bir süre önce, annesine yazdığı bir mektupta şöyle yakınmıştı: